Zijwieltjes eraf.

Zijwieltjes erop.

Zijwieltjes omhoog.

Zijwieltjes eraf.

Isa erop.

En mama ernaast.

Met 30 graden naast een wiebelend fietsje rennen is geen pretje, zeker als daar ook een boze kleuter op zit die het principe van evenwicht nog niet helemaal snapt (MAMA, jij duwt mij de hele tijd omver!).

Met nog meer tropische temperaturen in het vooruitzicht werd het tijd voor een andere leermethode. Een grasveld (om de klap op te vangen, mocht de methode niet werken), een boom en een cadeautje, dat was genoeg om Isa aan het fietsen te krijgen. “Als je tot de boom rijdt, krijg je een cadeautje”. Een flinke duw en ‘tjoep’ (om Jip te citeren), daar ging ze!

Isa’s eerste woorden ’s morgens zijn: mag ik een jurkje aan?

Jip begint de dag steevast met NEEEEEEEEEEE! WEEEEEEEEEHHHHHHH!

Oftewel. Een ochtendhumeur (geërfd van papa).

Papa wordt ’s morgens begroet met NEE! MAMA MOET KOMEN! En mama wordt ’s morgens begroet met: JIJ MOET WEG!

Gezellige boel? Toch wel. Want na 5 minuten mopperen begint Jip met het verzamelen van zijn knuffels en is ie weer aanspreekbaar (“Ha die Jip”. “Kijk dit zijn mijn knuffels”. Lekker geslapen?”. “Dit zijn mijn knuffels. Dit is Nijntje”. “Kom, gaan we je kleren aandoen”. “Kijk mama, ik heb knuffels. Hier is Piep”.

Jip’s ochtendhumeur manifesteert zich soms ook al ’s avonds en zo gebeurde het dat Jip weigerde een luier aan te trekken. Tot grote verrassing van papa, mama en Isa was Jip de volgende ochtend helemaal droog, maar ons vreugdedansje werd niet gewaardeerd. NEEEEEEEE! NIET DOEN! Complimentjes wilde meneer al helemaal niet hebben (DAT MAG JE NIET ZEGGEN!). Hij lijkt al die ophef over een stomme droge onderbroek maar onzin te vinden. Dus doen we het stiekem hier: hoera voor de Jip de superplasser!

Eindelijk weer eens wat nieuwe praat van de kids. Hier.

U wist het wellicht niet eens, maar we zijn al weer terug. Qua vakantie dan. Twee weekjes in het zuiden van Frankrijk zijn omgevlogen en het resultaat is te zien op de fotopagina’s. De bedoeling was om 2 weken op Le Fargogne te zitten, een prachtige minicamping in het departement Tarn et Garonne in de buurt van Montauban.

Helaas gooide zowel het minder fraaie weer als het gebrek aan medekampeerders roet in dit eten. Isa en Jip waren de jongste gasten op de camping, pa en ma de op 2 na jongsten. Van de overige 26 plaatsen waren en 22 leeg. Ondanks de goede zorgen van het echtpaar Munsters en hun prachtige oord was het niet verwonderlijk dat na 5 dagen de eenzaamheid ons opbrak en we aldus een paar uur zuidwaarts togen. We belandden uiteindelijk op camping Nouvelle Floride in Marseillan-Plage aan de Middellandse zee. Een oord waar je in het hoogseizoen absoluut niet wilt zitten maar waar het in juni bijzonder prettig toeven is. Afgezien van het hoge gehalte Duitschers dan, maar goed.

Strand, zwembad, mini disco, voetbal op groot scherm, wat wil een mens nog meer. Niks dus. Zeer geslaagd dus, de vakantie 06. Jammer dat ie er al weer op zit.