Isa is een echte peuter en naast de peuterpuberteit betekent dat ook een echt peuterbed. Geen zin in schilderen en ook geen zin in alle winkels afstruinen resulteerde in een prachtig witgebeitst Hema-bedje. Terwijl papa het bed in elkaar timmerde gingen mama, Isa en Jip naar de speeltuin. Van de ‘rups’ via de schommels naar de ‘boot’ is toch zeker goed voor een uur speel- en dus ook klustijd. Terwijl Isa alle 6 de schommels uittestte en Jip de zandbak leegat, had ik genoeg tijd om een plan van aanpak op te stellen. De adviezen van de blaadjes die ik in een ver verleden las, kwamen me nu nog van pas. We zouden eerst allebei de bedjes op de kamer zetten en Isa laten kiezen in welk van de twee ze wilde slapen. Vervolgens eerst alleen het middagslaapje in het grote bed. Daarna ook de nacht in het grote bed, natuurlijk met een dikke laag kussens eronder. En als het kleine bedje dan echt niet meer gebruikt werd, mocht ze het samen met papa afbreken.

Tevreden over mijn plan kwamen we thuis. De klustijd bleek ruim voldoende: “ziezo, het peuterbed staat, het andere bed is al afgebroken en ligt op zolder”. Daar gingen mijn plannen! Ik kreeg al spookbeelden van een ronddwalende Isa midden in de nacht, maar de overgang is vlekkenloos verlopen. Misschien dat de Hema onzichtbare spijlen op het bed heeft gemonteerd? Isa blijft netjes in bed als ze wakker is, totdat we haar komen halen. Dat we dan wel een beetje op moeten schieten is duidelijk: MAMAAAAAAAAAAA! IK IS WAKKER! ISA HOEF NIET TE SLAPEN!. FESJE MELLUK! MAG IK EEN FESJE MEL-LUK? IK WIL EEN FESJE MELLUK!

Wanneer je huis overhoopt ligt, je tuin een oorlogsgebied lijkt en Radio Mexico door de wijk schalt dan blijft er weinig tijd over om deze site een beetje fatsoenlijk te onderhouden. Excuses daarvoor.

De Bouwers vorderen gestaag en nu het dak op de aanbouw ligt ziet het er allemaal ineens een stuk echter uit. Tenminste, dat vermoeden wij. De aanbouw is immers gescheiden van de rest van het huis middels een kolossale houten stofwand. Het is dus gissen naar wat er zich allemaal achter dat obstakel afspeelt. Gelukkig kunnen we nog via de brandgang onze tuin in om af en toe eens te kijken of het allemaal volgens plan verloopt. Volgende week donderdag moet de hele meuk vertrokken zijn want dan staat de oplevering gepland.

Jip en Isa zien het met lede ogen aan. Ze kunnen zich nog niet bepaald een voorstelling maken van de kamer die ook hun domein gaat worden. “Bob de Bouwer gaat speelkamer maken, voor Isa en voor Jip”, vertelt Isa regelmatig trots. Toch fijn dat Jip er van haar ook in mag spelen :-)

Aan het lange wachten is eindelijk een eind gekomen. Afgelopen maandag ging de eerste spade (nou ja, de eerste graafmachine-schop) de grond in. Over drie weken is onze woonkamer 4 meter langer. De activiteiten in de tuin zijn overigens bijzonder interessant voor kleine kinderen. Alle bouwvakkers die de revue passeren worden gepromoveerd tot Bob de Bouwers (Bobben de Bouwer ? Bobs de Bouwer ?) en in die hoedanigheid aangesproken door Isa. Dat ze daarin erg frivool kan zijn bleek gisteren toen 2 Bobs naar de schaftkeet liepen. Isa rende naar de raam en riep ‘Hé Bobje waah ga je nah toe ?’. Jip beperkt zich overigens vooralsnog tot het uitzwaaien van de behelmde klussers onder begeleiding van een passend ‘dada’. De grenzeloze fascinatie voor de Bobs is overigens waarschijnlijk als sneeuw voor de zon verdwenen op het moment dat de eerste boorhamers door het huis klinken !