Onze zomervakantie zit er weer op. De komst van Jip in juni ‘gooide roet in het eten’ qua oorspronkelijke kampeerplannen in Zuid-Frankrijk. De mini-vakantie die overbleef na aftrek van opgenomen vrije dagen werd daarom wat naar achteren geschoven en afgelopen week was het dus goed toeven in Center Parcs De Huttenheugte in Drenthe.

Dat ze het immense reclamebudget beter kunnen stoppen in een wat luxueuzere aankleding van de bungalows zagen we al snel door de vingers. Geen telefoon in het huisje, geen vaatwasser, nauwelijks opbergruimte, geen bubbelbad. Met kinderen zie je ineens veel meer bungalowparken van binnen, vandaar dat we inmiddels voldoende vergelijkingsmateriaal hebben. Qua luxe was dit toch wel minimaal. ‘Nu even niet’, moet de interieurontwerper hebben gedacht bij het indelen van de ruimte…

Maar goed, de rest van het park is ‘op zijn Center Parcs’ en dus bijzonder goed. De Market Dome en Aqua Mundo (waarom toch altijd van die net iets te tropische namen?) waren prachtig. De midweek werd ingevuld met onder meer wandelen, kinderboerderij, zwemmen, babymassage, patat eten, goudvissen bewonderen, een bezoek aan het Noorder Dierenpark in Emmen, wandelen op de hei bij Dwingeloo, schaapskuddes zoeken en even langs opa en oma die op vakantie waren in Ruinen. Kortom: een midweekje is snel gevuld en voor je het weet ben je al weer terug. Op naar de volgende vakantie !

Hoewel dit plaatje anders doet vermoeden is het nog bijzonder onverantwoord om broer en zus in 1 bed te leggen voor een leuk kiekje. Onder het uitroepen van termen als ‘oog’, ‘eus’ en ‘pie’ prikt Isa het liefst in Jips gezicht. Dat ze schijnbaar niet erg hard drukt (gezien het nimmer aflatende enthousiasme van het mannetje) neemt niet weg dat ze af en toe lelijk uitschiet en we haar vinger in de betreffende gezichtsopeningen zien verdwijnen. Toch bleek er 1 moment te vinden waarop de een haar handjes thuis hield en de ander (ongeveer) in de richting van de camera keek…

Papa en mama waren maandag 8 september precies drie jaar getrouwd. Reden voor een bezoekje aan het pannenkoekenhuis. Isa beperkte zich overigens tot (weinig) friet met (een paar stukjes) kipnuggets, maar papa en mama gingen zich te buiten aan rijkelijk gevulde koeken uit de pan. Jip lag erbij en keek ernaar, ondertussen de grote charmeur uithangend. Een drietal in het etablissement verblijvende dametjes van hoge leeftijd hingen een aantal minuten boven ’s mans maxi-cosi en riepen continu ‘wè kunde toch laaache’, daarbij de specifieke Osse tongval niet verhullend. Dat dametje 1 het niet kon verkroppen dat Jip niet naar haar had gelachen en wel naar dametje 2 en dametje 3 zorgde voor nog wat extra oponthoud. Dametje 1 moest en zou het manneke aan het lachen krijgen. Om van het geda-da, gedoe-doe en ge-wat-is-het-toch-een-mooi-ventje af te zijn kwam de schijnheiligste lach die u maar kunt bedenken op zijn gezichtje. Bijzonder vermakelijk.

Isa is ondertussen bijzonder nieuwsgierig. De hele dag roept ze ‘Tat ?’, wat zoveel betekent als ‘wat is dat’, ‘mag ik dat’ of ‘ik moet dat’. U ziet het, ze is bijzonder efficiënt in haar taalgebruik. Met slechts 3 letters bestrijkt ze haar hele daginvulling. Dat we moeten gaan uitkijken met hetgeen we roepen bleek wel afgelopen weekeinde. Quasi-grappig koosnaamde ik haar ‘klojo’ nadat ze weer eens ongeoorloofd boven op de eettafel was geklommen. ‘Ojo’ kaatste ze terug. Oeps dacht ik. Ik probeer het vanaf dat moment toch maar bij woorden te houden die meer in haar belevingswereld passen. ‘Dikkie Dik’ is zo’n woord. Dat wordt heel vakkundig door Isa verbasterd tot ‘Tik tik’. De Vliegende Panters hebben een leuke persiflage op deze kater gemaakt. Die zal ik voorlopig maar niet laten horen aan Isa, voor je het weet heeft ze het over BMW’s uit de 7-serie en een Magnum 2.1 half-automatisch…

‘Tak-kie-tauw’. Mocht u Isa ooit tegenkomen en ze slingert deze woorden uw kant op, dan wordt u bedankt. ’t Is maar dat u het weet. ‘Dank je wel’ is de letterlijke vertaling ervan. Je kan de laatste dagen niks meer zeggen of madam probeert je na te doen. Erg vermakelijk. ‘Speeltuin’ werd overigens ‘peet’: