Het waren 2 hele mooie dagen, de dagen waarop Isa haar 1e verjaardag heeft gevierd. Gisteren was het familiedag (ook omdat oma Miep tegelijk met Isa jarig is !), vandaag vriendjes- en vriendinnetjesdag. Het was een komen en gaan van met kado’s beladen kinderen. Voorzien van een snoepzak werden ze bij het vertrek uitgezwaaid..

Maar aan alle mooie dingen komt een eind en met 40,1 graden koorts kun je daar wel van spreken. Gedurende het kinderfeestje gingen er steeds meer kledingstukken uit omdat ze steeds warmer werd. Van 38,2 via 38,7 en 39,3 naar 40,1. Wat eerst nog aan de opwinding van het kinderbezoek werd geweten moest later op de avond toch worden geboekt onder de categorie ‘ziek’. Papa was inmiddels al naar Hintham gereden om Oranje’s prestaties tegen Tsjechië bij Eduard te gaan bekijken, maar die kon na een bezorgd telefoontje vanuit Empel nog voor de aftrap weer rechtsomkeert maken. Met de dokter aan de telefoon kwam de complete avondmaaltijd er weer uit. Luchtig gekleed werd ze in bed gelegd, om de 5 minuten afwisselend door pa en ma even bezocht. Om 22:30 kreeg ze nog een zetpil en wat drinken, de koorts was gezakt naar 39,3. Toch mocht ze bij papa en mama op de kamer gaan slapen in het campingbed. Het stakkertje heeft ook wel pech. Nauwelijks bekomen van die ellendige buikgriep dient het volgende malheur zich al weer aan. We maken ons maar op voor wellicht wederom een ziektebed. Hoewel ze dat zo vers in haar 2e levensjaar helemáál niet verdient. En zeker niet op de dag dat ze zo veel lol heeft gehad. Iedereen nogmaals bedankt voor alle mooie kadootjes. Als ze beter is heeft ze héééél wat te doen !

Isa is jarig ! Haar allereerste verjaardag op een zonovergoten dag heeft zich tot op dit moment voornamelijk afgespeeld in de tuin. Met vooral kadootjes uitpakken en door het struikgewas kruipen. Het gras is echter nogal hoog en daardoor schijnbaar wat afschrikwekkend. Het kleed is een veiliger plek.

De versieringen in de woonkamer vond Isa prachtig: haar vreugdekreten duurden vanochtend zo’n 5 minuten. Lang leve de videocamera ! Oh ja: vanaf vandaag is Isa baby-af en mag u haar voortaan aanspreken met de titel ‘dreumes’.

Nog niet helemaal jarig maar wel alvast een beetje. Op het kinderdagverblijf werd vanochtend Isa’s 1e verjaardag gevierd en papa en mama mochten er bij zijn. D’r was een prachtige verjaardagshoed gemaakt voor Isa maar ze vertikte het om het gevaarte op te houden. Proberen het ding te demonteren was immers veel leuker. Alle kindjes zaten aan tafel en er stond een grote taart op tafel (weliswaar van plastic maar het gaat om het idee).

Natuurlijk werd er gezongen maar er waren slechts 2 kindjes die over die vaardigheid beschikten. Mama en de leidsters moesten derhalve (enthousiast) meedoen. Papa moest immers filmen en foto’s maken. Vervolgens werd met veel getrommel en gerammel met muziekinstrumenten de traktatie in ontvangst genomen (‘nothing fancy’, gewoon doosjes rozijntjes). We hadden maar een kadootje gekocht voor alle kindjes (een Dikkie Dik boek) dat leek ons verantwoorder dan snoep. Mama had de rozijnendoosjes netjes op het ingepakte boek geplakt in de vorm van het cijfer ‘1’. De poes waar het in dat boek allemaal om draait werd door slechts 1 kind correct herkend, een ander riep ‘Poesje mauw’ maar dat moest de jury helaas afkeuren. “Dikkie Dik’s populariteit tanende ?” Ik zal Albert eens bellen, want dat zou een mooie headliner zijn voor RTL Boulevard.

Isa kreeg op haar beurt krijtjes als kado, dus de tuintegels zullen er binnenkort heel anders uit gaan zien vrees ik :-) Kortom: een geslaagde generale voor a.s. vrijdag. Foto’s van de happening vanavond op de site.

Wat een dag ! De deur open naar de tuin om de lente goed te kunnen ruiken. Vogels maken eindelijk weer herrie in de vroege ochtend. Rond het middaguur is het al 20 graden in de achtertuin. Nu weet ik ook dat we eigenlijk een traphekje nodig hebben voor de achterdeur. De rolhor biedt even weerstand maar wanneer Isa met haar volle gewicht daar tegenaan gaat hangen blijkt het geen eerlijke tegenstander. Met als gevolg dat ze als de wiedeweerga de tuin in kroop. Ik was haar heel even kwijt. Zat de midden op het terras aan de tussen de koppelstones omhoogreikende grassprietjes te plukken (of heet dat onkruid?):

Dat leverde aan de ene kant weer leuke kiekjes op maar de temperatuur van de stenen was dusdanig laag dat we spoedig weer de warme laminaatvloer opzochten. Nog even geduld, Isa. Binnenkort hebben we de tuin voor je laten opwarmen en dan valt er heel wat te ontdekken…

Het is natuurlijk maar een klein stapje van beide handjes in de lucht naar één handje in de lucht en dit vervolgens ritmisch op muziek te laten meebewegen. Isa begon er spontaan mee. Mama lag te slapen en papa had zijn Dream Theater-DVD weer eens van stal gehaald. Dat gaat bij papa altijd vergezeld met de nodige doses ‘luchtgitaar’ en ‘luchtdrums’, zeker wanneer er zulke virtuozen bezig zijn. Bij de 1e noten van ‘A change of seasons’ kwam er een stralende lach en zwaaide ze heavy met haar vuistje door de lucht.

Een en ander vergezeld van iets dat inderdaad op meezingen leek. Het zullen wel de lange haren van de zanger geweest zijn die haar hebben beindrukt, vermoed ik. Maar het zag er wel heel stoer uit. Wellicht dat papa nog voor het aanbreken van de zomer weer met photoshop in de weer moet om een baby-Dream Theater-shirt te ontwerpen, net zoals vorig jaar met dat van Fish…

De voorbereidingen voor Isa’s 1e verjaardag zijn in volle gang. Inmiddels zijn we zover dat ze haar armen de lucht in gooit bij het horen van ‘hiep hiep hoera’. Met als bijkomstigheid dat bij elke ‘oe’-klank de armpjes naar de hemel reiken. Dat geeft leuke situaties op de fiets. Het prachtige lenteweer smeekte natuurlijk om een rondje door de Empelse contreien. Roept Michal op een gegeven moment tegen mij ‘volgens mij is ze een beetje moe‘ en u voelt ‘m al: hopla, die hendjes de lucht in. Ik wilde nog even uitleggen dat niet elke OE een hOEra betekent, maar Isa vond het allemaal wel best. Inmiddels had ze schapen in het vizier en die maken gelukkig geen geluiden met een OE erin…

Het voorspoedig herstel van zowel Isa en mama maakte het vandaag mogelijk om na 2 weken afwezigheid weer eens te gaan zwemmen. En op het goede moment: er was een onderwaterfotograaf aanwezig om de zwemmertjes onderwater op de gevoelige plaat vast te leggen. Binnenkort in volle glorie hier te bewonderen. Met nadruk op ‘binnenkort’ want het was nog zo’n ouderwetse fotograaf, die z’n foto’s moet laten ontwikkelen…. pfff !

Na anderhalve week ellende, ziek, zwak, troubles en malheur lijkt het einde van de tunnel in zicht. Isa is weer helemaal boven Jan en papa is ook hersteld. Alleen mama tobt nog wat met snot en oorpijn en stoombadjes en zo. De wederopstanding van familie Schrijvers werd gisteren ingeluid met Isa’s Eerste Fietstocht. Eindelijk waren zowel de weersomstandigheden als de fysieke conditie van dermate goede aard dat voorzichtig de eerste metertjes in de fietsstoel konden worden doorgebracht. Dat mag ook wel, anderhalve week voor je 1e verjaardag. Het werd een groot succes.:

Dwars door het zonovergoten Empel was de eindbestemming het Empels Dierenpark. De levende have aldaar liet zich het restantje Erkelandbrood welgevallen en ook de terugreis verliep voorspoedig. Onder begeleiding van een ‘ohh’ en een ‘aahhh’ werd deze tocht tot een goed einde gebracht. Vanmiddag gaat papa weer, want die heeft de smaak te pakken.

Isa heeft papa en mama hardhandig kennis laten maken met het fenomeen incubatietijd. Kennelijk heeft ze pa en ma op hetzelfde moment aangestoken met haar buikgriep, want woensdagavond was het bingo. Misselijk en slap met een weeïg gevoel in de darmstreek noopten tot een onverwacht thuisblijven van zowel papa als mama. Combineer dat met een nog steeds niet helemaal optimale Isa en je hebt alle ingrediënten voor nóg meer gebroken nachten en dito dagen. Papa is inmiddels aan de beterende hand, mama is snotverkouden geworden en Isa heeft ineens erg veel moeite met in slaap komen en vervolgens doorslapen… Maar het komt allemaal wel weer goed. Ooit !

Het lijkt allemaal weer wat op te klaren. Isa drinkt sinds gisteravond weer volle flessen, hoewel nog gevuld met een verdunde Frisolac-substantie waar de honden geen brood van lusten. Aan een reeks slapeloze en/of onrustige nachten lijkt dan nu ook langzamerhand een eind te komen. Hopelijk voor haar is ze morgen nog nét niet fit genoeg voor het kinderdagverblijf, want vanaf de 1e proefdraaisessie aldaar is mevrouwtje aan het kwakkelen met haar gezondheid…