Grappig dat Isa al direct iets kan wat haar moeder een flink aantal weken niet meer kon. Haar eigen sokken uittrekken. Ze schept er enorm veel genoegen in om 1 sok aan te houden en de andere zo ver mogelijk weg te schoppen. Of meer duwen eigenlijk.

www.roelenmichal.nl stopt ermee. De server waarop deze site wordt ‘gehost’ is zo vaak ‘down’ dat ik besloten heb om www.roelenmichal.com aan te vragen. De oplettende sufer zal gemerkt hebben dat deze site bijvoorbeeld de hele vrijdagochtend onbereikbaar was. Binnenkort zullen onze sites dus alleen nog maar te bereiken zijn via roelenmichal.com. Scheelt 1 lettertje typwerk, waarvoor excuses. Per december zal roelenmichal.nl ermee ophouden. Voordeel van het .com-domein is dat m’n beschikbare schijfruimte flink zal toenemen. Nadeel voor u als bezoeker en/of mailer: onze mailadressen zullen WEER veranderen. Wanneer het zover is leest u het hier of krijgt u een mailtje.
26/4/02 update: www.roelenmichal.com wordt momenteel gereed gemaakt. Naar alle waarschijnlijkheid zal vanaf zaterdag deze domeinnaam werken, net als de bijbehorende mailadressen. Maar daarover dan meer…

lampje boven de commode ophangen
antislipstrips op trap vastmaken
gras maaien

Tips om niet voor joker te staan bij de apotheek: verdiep je van tevoren in merk- en soortnamen van geneesmiddelen of laat ze achterwege bij het uitspreken van je bestelling. Zo voorkom je een lachende apothekersdame bij het roepen van ‘ik ben op zoek naar sinasbaby tegen darmkrampjes bij beebies’. Het spul heet dus Cinababy. Hahaha. ´Jazeker, de apotheker´ dacht ik nog bij mezelf.

Thuisgekomen weet je dan met veel moeite een plastic lepel met drie druppels van die meuk in Isa’s mond te wurmen, blijkt dat ‘de klachten in eerste instantie kunnen verergeren’. Mooi is dat. Leuk zo’n kermende dochter. Iemand nog tips tegen krampjes ? We lezen het graag in het gastenboek. Venkelthee is al bekend. En Cinababy nu dus ook :-(

Het was eigenlijk zo’n wandeling die we altijd al in gedachten hadden. Met een kinderwagen langs weiden en velden trekkend op zoek naar kersverse schapen, in de volksmond lammetjes genoemd. Nu stond Empel vooraan bij het uitdelen van schapen, want je kan geen enkele windrichting op zonder je nek te breken over die pluizige mormels. Tenminste, dat dachten we drieëneenhalf jaar lang. Want uitgerekend op de dag dat je je droomtocht wil gaan maken zijn er in geen velden of wegen lammetjes te vinden. Ja, wel enkele klein uitgevallen schapen, maar om dat nu lammetjes te noemen ? Die klein-gekrulde, nog gammel op de poten bewegende beestjes, die zochten we. Dus na 30 minuten zwaar teleurgesteld huiswaarts gekeerd. Toch Midas Dekkers maar eens bellen wanneer dat lammetjesseizoen nu eigenlijk precies is…

Op het gevaar af heuse tepel-speenverwarring te zaaien besloten we dat Isa maar eens een fopspeentje moest uitproberen. Dit om haar in de wakkere uurtjes een stukje hobby te verschaffen en om Michal wat te ontzien qua ‘voeden op verzoek’. De vraag was of ze wel zo’n raar speentje zou ‘lusten’. Er gaat immers niks boven puur natuur.
Gisteravond ving het experiment aan. Het begon met enorme tegenzin van Isa’s kant. Met een blik in haar ogen, in de geest van ‘daar heb ik geen zin an’, werd de speen keer op keer triomfantelijk uitgespuugd. Niet zo verwonderlijk als papa 5 minuten lang probeert om de speen ondersteboven in de mond van de kleine te proppen. Na de juiste aanwijzingen van mama zoog ze met donderend geslurp de kersverse speen naar binnen. Ik maakte me al zorgen over de bestendigheid van het zachte rubber tegen dit natuurgeweld, maar daar zouden ze toch tegen moeten kunnen volgens Michal. Grootste angst is dat met een enorme ‘floep’ het zuigrubber wordt gescheiden van het harde plastic mondkapje en dat het hele speengeval in Isa verdwijnt.

Derhalve ga ik me dit weekeinde buigen over een testopstelling om onderhavige speen eens danig aan de tand te voelen. Het is overigens een dental-speen, dus die woordspeling is geheel op zijn plaats :-) Ik denk persoonlijk aan een soort Ikea-setting: u kent ze wel, die glazen kooien waarin een onschuldige leunstoel wordt geterroriseerd door hydrauliek, pneumatiek en wat dies meer zij. Vergezeld van zo’n kekke teller waarop staat hoeveel keer die zitting al wel niet is gebogen. Hoe dit concept moet worden vertaald naar een proefopstelling voor een fopspeen is nog een beetje vaag, maar mijn gedachten gaan eigenlijk uit naar de stofzuiger. Een heel weekeind lang – 24 uur per dag – de fanatieke zuigkracht van onze Philips-zuiger doorstaan betekent goedkeuring en derhalve het predikaat ‘veilig voor Isa’.

Vandaag was het tijd om Isa eens kennis te laten maken met haar 2 dagen jongere buurman Siem. Hoewel ze ‘m qua ouderdom aftroeft moet ze zich op fysiek gebied toch gewonnen geven. Alleen al qua geboortegewicht schelen ze ongeveer anderhalve kilo !

Het werd een slaapverwekkende vertoning zoals u ziet. Ze tonen beiden bijzonder weinig aandacht voor het andere geslacht, iets wat we graag nog een tijdje zo willen zien :-)

Was ik net overtuigd geraakt van het inlevingsvermogen van geneesmiddelenfabrikanten vanwege het feit dat de antibiotica die Isa kreeg voor haar naveltje zo prettig naar aardbeien rook, wordt dat positivisme bij het eerstvolgende contact met diezelfde geneesheren weer onderuit geschoffeld. Beebies die het genoegen hebben om via borstvoeding te eten te krijgen hebbem namelijk wat extra vitamines nodig. D en K geloof ik, zo uit het hoofd.

Beide zijn via een ingenieus druppelsysteem toe te dienen. Is vitamine K smaakloos en dus voor Isa onmerkbaar in haar mond te druppelen, vitamine D echter wordt door Davitamon in een anijssmaakje aangeleverd. En laat Isa nou net niet zo blij zijn met anijs. Dat levert dus een hele boze Isa op. En laat papa nu ook niet zo blij zijn met anijs. Want rook ze een paar weken geleden nog lekker zoet naar zomerkoninkjes, nu geurt ze naar beschuit met muisjes. Je zou haar bijna van de weeromstuit met Zwitsal even de mond willen naspoelen…

Sorry dat er al zo lang geen updates meer te zien zijn, maar ik heb weer eens wat problemen met m’n webruimte. Dat ligt niet aan m’n provider overigens, maar meer aan m’n eigen schijfopruimingsdrang. Het gastenboek was ook kaduuk maar met veel moeite heb ik dat weten te herstellen (een goede backup doet wonderen). Maar goed: voorlopig is het weer hersteld.

In het kader van de gewichtscontrole zijn we vanochtend even bij het consultatiebureau geweest. 3330 gram. Da’s geen kattepis, om maar even een domme uitdrukking aan te halen. Van 3190 naar 3330 in 5 dagen. ‘Gaat lekker met de borstvoeding’ was dus de conclusie.

De wangetjes worden ook al wat boller, naar wij denken. Maar ze blijft nog steeds ons kleine poppetje !