Vandaag wilde ik het eigenlijk graag kort houden: de innerlijke mens moet eerst weer even worden verzorgd en van die bad-plannen van gisteravond is bij nader inzien niet veel meer gekomen. Dat gaat dus zometeen gebeuren. Dank aan iedereen voor de lieve reacties in het gastenboek. De naamsbekendheid van deze site overtreft alles! Dat wordt nog wat als iedereen het geboortekaartje heeft, want daar staat dit webadres ook op! Maar eerst even de dag van vandaag:

Michal is enorm aan het opknappen. Ze is vanochtend eigenhandig onder de douche gekropen en diverse malen op geweest. De pijn stelt niet veel meer voor bij wat ze allemaal al heeft moeten behappen. En met wat handige techniekjes die door een te vlot pratende fysiotherapeute op een volkomen verkeerd tijdstip (de tweede dag) richting een beroerde Michal werden geslingerd, komt ze een heel eind :-)

Isa wordt bijgevoed omdat ze iets teveel gewicht heeft verloren de afgelopen dagen. Ook is gebleken dat haar navelstompje, nadat het navelstompklemdingetje eraf is gehaald, een beetje ontstoken was. Daarvoor krijgt ze nu antibiotica. Een bijzonder prettig naar aardbeien ruikend goedje dat ze maar al te graag naar binnen slobbert. Nadeel is wel dat haar eigen heerlijk geurtje nu moet concurreren met die van een fikse pot Hero Aarbeienjam. Maar dat nemen we maar even op de koop toe.

Wat ik gisteren in alle commotie vergeten ben te vermelden is dat er nog een nieuwkomertje is in onze straat: SIEM WILLE. De kersverse zoon van Peter en Annet, onze buren ! Annet is gisterenmiddag ook in het Carolus-ziekenhuis bevallen van deze prachtige zoon en had even de illusie samen met Michal op 1 kamer te mogen liggen. Helaas werd dit plan door het verplegend personeel weggewuifd omdat Michal haar rust hard nodig had. Jammer, want dan hadden we de hele straat in 1 klap op kraamvisite kunnen laten komen in het ziekenhuis. Was wel zo praktisch geweest ! Die vlieger zou nu al helemaal niet meer op kunnen gaan omdat Annet samen met Siemetje vanochtend al weer naar Empel mochten.
Enne, buurtjes; op jullie geboortekaartje stond de datum zeker WEL in 1 keer goed :-) ?

“De wereld is lelijker dan ik dacht”, die tekst van Frank Boeyen borrelde op bij het lezen van al het wereldleed dat aan ons voorbij is gegaan. Queen Mother dood, aardbeving in Taiwan, in Israël loopt het uit de klauwen, Feyenoord laat punten liggen :-)…… Raar dat je alles in een ander perspectief gaat zien als je vader bent, met de daarbij horende eigen zorgen. “De wereld is mooier dan ik dacht”, die gedachte nam vervolgens bezit van mijn hoofd. Want ik rook ineens aardbeien. Met de zoete geur van Isa nog in mijn t-shirt viel ik in slaap…

Jonge jonge, wat er allemaal mis kan gaan rond zo’n keizersnede. Als de Wet van Murphy ooit eens opging was het wel deze afgelopen twee dagen. Niet meteen schrikken: met Isa gaat het voorspoedig en met Michal gaat het weer wat beter. En als je dit lieve poppetje ziet, dan is alles goed:

Wat is er allemaal gebeurd:

WET VAN MURPHY 1: “Als u de pech heeft bij de 5% vrouwen te horen die tijdens de inleiding voor een keizersnede een gigantische weeënstorm moet ondergaan, dan bent u ook een van de 0,1 % vrouwen die een dag na de keizersnede te kampen krijgt met enorme bloedstolsels en gigantisch bloedverlies”

Michal bleef gisteravond maar vloeien (=bloeden voor de niet zo gynaecologisch onderlegden) terwijl dat toch zou moeten gaan minderen. Ter voorkoming van dit malheur kreeg ze een medicijn om de naweeën wat op gang te helpen. Alleen jammer dat het geen na- maar echte weeën werden. Bleek dat er nog diverse enorme bloedstolsels op weg waren naar buiten. Michal moest echt persen om het allemaal naar buiten te werken. Dit was pas de tweede keer in de carrière van de gynaecoloog dat ie zoiets hevigs meemaakte. De eerste bloedprop woog 250 gram… zegt genoeg. Ze kreeg 4 zakken bloed om het tekort aan te vullen. Het Brabants Dagblad had een betere kleur dan het gezicht van Michal. Het risico op opnieuw geopereerd te moeten worden vanwege een interne bloeding was levensgroot aanwezig. Juist op het goede moment reduceerde het vloeien tot een normaal, aanvaardbaar niveau. Nog 2 zakken bloed werden haar toegediend. De gynaecoloog heeft haar ’s nachts nog enkele keren be- en onderzocht en de geweldige kraamafdelingpersoneel van het Carolus hield een extra oogje in het zeil. Gelukkig lag ze alleen op een kamer en had dus geen last van anderen,

Bij aankomst vanochtend in het Carolus bleek dat Michal om 3 uur ’s nachts de laatste van een schier oneindige reeks enorme naweeën had beleefd. Vanaf dat moment werd het rustig en heeft ze zelfs nog redelijk kunnen slapen. In de loop van vandaag is ze zich steeds beter gaan voelen, maar toch kreeg ze nog eens 4 zakken bloed. De grijswitte kleur verdween van haar wangen en er kwam weer wat echte kleur terug. Ze heeft aan het einde van de dag al even mogen zitten op de rand van het bed en heeft eindelijk weer wat fatsoenlijks gegeten. Gisteren was een klote dag, maar gelukkig heeft Isaatje daar niks van meegekregen. Ze doet het geweldig ! Maar dat zie je zelf wel op de fotopagina !!!!!

De gezondheid van Papa Roel ging er door dit alles ook niet echt op vooruit. In 48 uur precies 60 minuutjes geslapen (de ene slapeloze nacht vanwege het Schitterende Vaderschap, de andere vanwege de zorgen om Michal).

WET VAN MURPHY 2: “als u een internet-domeinnaam aanvraagt, met name in het kader van de aanstaande komst van een baby, dan zal uw speciale babysite (evenals al uw andere sites die onder dat zelfde domein vallen), het begeven uitgerekend op de dag dat u de wereld wilt laten meegenieten van uw prachtige dochter, terwijl diezelfde sites het de 4 maanden ervoor bijna probleemloos hebben gedraaid”

Oftewel het hoofdstuk ‘technisch malheur’. Op het moment supreme, namelijk de geboorte van onze prachtige Isa, besloot deze website er maar mee te stoppen. In mijn haast om de sitenaam te veranderen van Kindje Schrijvers in Isa Schrijvers bleek ik waarschijnlijk wat programmeer-technische toestanden te hebben verwisseld / gewist / vernaggeld. Oftewel: de hele zooi werkte niet meer. Nix noppes nada. Geen sites, geen mail, oftewel: geen Roelenmichal.nl. Sterker nog: ik heb er eigenhandig voor gezorgd dat alle sites die door mijn host worden gehost er een tijdje uit lagen. Ja, weet ik veel ! Je moet die IT-ers ook niet teveel websites laten bouwen :-). Ma een telefonisch overleg met de host zijn we er weer… Dus iedereen die zich nodeloos ongerust maakte omdat de site plotseling uit de lucht was : EXCUSES !!! Mijn geklungel deed mezelf de das om. Voor de oplettende lezer: de mogelijkheid om op elk berichtje een reactie te geven heb ik er noodgedwongen uit moeten slopen. Dat was nl. de hoofdoorzaak van al het onheil. Dus heeft u iets te zeggen ? Gebruik gewoon het gastenboek !

WET VAN MURPHY 3: “als uw kindje op 28 maart 2002 geboren wordt, bestaat er een dikke kans dat op het geboortekaartje 28 april 2002 wordt gedrukt.”

Jaja, echt gebeurd ! Bij ons ! Vanmiddag ! Op het moment dat ik al niet zo vrolijk was ivm de niet zo beste toestand van Michal werden de geboortekaartjes afgeleverd. Op de voorkant stond netjes 28 maart, maar binnenin stond minder netjes 28 april… Toen brak er even iets in me, maar een uurtje later kon ik de humor er wel van inzien. Jammer alleen dat de drukker ook met paasreces is en pas op dinsdag nieuwe kaartjes kan laten maken. DUS IEDEREEN DIE OP HET KAARTJE ZIT TE WACHTEN: HEB GEDULD ! DAT KAN WEL EENS AANSTAANDE DONDERDAG WORDEN !!!

Ging er dan helemaal niks goed ? Maar natuurlijk wel ! We hebben weer genoten van onze Ieske / Isaatje (we experimenteren nog met de verkleinwoordjes om te kijken welke het beste ‘bekt’. Suggesties kunnen gemaild worden: de winnaar kan 150 foute geboortekaartjes winnen, i.z.g.s, te gebruiken voor een Isa die nog geboren moet worden op 28 april a.s. :-).

Daarnaast heb ik ook het genoegen mogen hebben om in de Hulpsecretarie van de gemeente in Empel aangifte van geboorte te doen. Duurde maar 35 minuten, want mevrouw achter de balie had ‘het nieuwe systeem nog niet zo onder de knie’ en moest een telefonische hotline met het Stadskantoor aanleggen om live ondersteund te worden met haar muisklikjes.

Ook heb ik mijn eerste TummyTub-ervaring achter de rug en die was prachtig. Zo’n kleine hummel die zich laat verrassen door het lekkere warme water en me met 2 enorme ogen aankijkt in de geest van ‘mmm, da’s best prettig Vader ! moet je vaker doen !’. Was echt perfect. Ook met de luier-aantrek-techniek ben ik inmiddels aardig behept. Kleertjes aandoen is ’n hele andere tak van sport; wat een gehannes. Ze zeggen dat dat went. Moe’k nog zien ! Eerst eens het onderscheid tussen rompertjes, pyamaatjes en pakjes onder de knie zien te krijgen… Al het klein en groot leed van de afgelopen 2 dagen valt in het niet als je Isa tegen je aan drukt en in haar oogjes kijkt. Dan maakt het ook allemaal geen donder uit wat er met kaartjes of internetsites allemaal is misgegaan.

Het is een enorm verhaal geworden, maar dat was ik iedereen wel verplicht die de afgelopen 48 uur tevergeefs en nerveus probeerde deze site te bezoeken. Laten we hopen dat het internet-spook ons gunstig is gezind en dat we verder verschoond blijven van meer technische ellende. Papa Roel gaat nu even lekker in bad. En daarna een kant-en-klaarmaaltijdje van de AH nuttigen. Het eerste warme eten in 2 dagen. Door al die trubbels is dat er helemaal bij ingeschoten, eigenlijk zonder dat ik er erg in had. Het is nu 23:36 en ik val bijna om. Welterusten. Ik ga dromen van mijn 2 mooiste vrouwen.

En toen werd het 28 maart 2002. De dag dat Kindje Schrijvers een naam kreeg. De dag dat Kindje Schrijvers ter wereld kwam. De dag van Isa Schrijvers. Isa Sofie Schrijvers. Een betoverend mooi meisje, om 15:01 uur met de keizersnede uit Michal getoverd. 28 maart 2002. De dag dat alles voorgoed anders werd. De dag dat de wereld naar ons lachtte.

Het begon om 09:00 toen we ons stipt in het Carolus-ziekenhuis meldden. Bepakt en bezakt met kleding voor mama, kleertjes voor Kindje Schrijvers, video en fotocamera, boeken en ceedees, alles dus, zullen we maar zeggen. Het inleiden van de bevalling verliep in eerste instantie geruisloos. Nix dus. Na nog wat tabletjes ontstond er echter een complete weeënstorm. Na eerst nog de hevigheid van de pijn te hebben weggewuifd onder het motto ‘ach dat hoort erbij’ werd het na anderhalf uur toch minder prettig. Michal kon geen manier meer vinden om de weeën op te vangen danwel weg te puffen.

Op het moment dat twee verpleegkundigen de stand van zaken eens van dichtbij wilden gaan bekijken braken plotseling de vliezen. En er vloog een aanzienlijke hoeveelheid ontlasting van de baby naar buiten. Wat bleek: 8 centimeter ontsluiting. En dat in krap 2 uurtjes. Geen wonder dat Michal het spaans benauwd kreeg. Dr. Nobrega erbij gesleurd en met grote spoed naar de OK. Niks geen rustige inleiding resulterend in een mooie geplande keizersnede. Een spoedkeizersnede moest ons kind gaan brengen. Met een heleboel artsen, verplegers, omlopen en hoe dat allemaal wel niet heet. Vanaf het moment dat Michal op het OK-bed werd getild verliep de tijd zowel versneld als in slow motion. Een snelle ruggenprik, rappe ontsmetting, ik zo’n blauw pakkie aan en dito muts en kapje op. Voordat we er erg in hadden hoorden we Nobrega roepen: ‘Een jongedame, en ze heeft over me heen gepiest’. Het lichte gniffeltje van de anaesthesist is mij niet ontgaan :-) In de OK had Michal 10 centimeter ontsluiting. Oftewel: volledig. Ongelooflijk. Isa werd even opgewreven en even door de Apgar-tests gehaald (2x een 10, daar mag ze mee thuis komen!) en mocht toen even lekker bij Michal liggen.

Michal werd netjes ‘dichtgenaaid’ en Isaatje mocht met mij mee naar beneden naar de kinderarts. Met enkele spartaans aandoende methodieken werd het meiske getest op diverse behendigheden. Ze sloeg zich ook hier kranig (doch met enkele boze blikken in de richting van de kinderarts) doorheen. Daarna deed ik mijn shirt uit en heeft ze bijna een heel uur lang bloot op m’n borst gelegen. Ik kan wel zeggen dat dit uurtje het mooiste uurtje uit mijn leven is geweest. Met die 2 klaarwakkere donkere ogen zat ze me continu te observeren. Frisgeboren babietjes zijn in de eerste anderhalf tot twee uur ontzettend alert en wakker, dat hadden we al gehoord en gelezen. Ze schijnen dan ook van alles al te kunnen zien. Nou, dat klopte ook wel aardig, want als ik mijn hoofd draaide volgde ze dat met haar oogjes. Na dat fantastische uurtje mocht Isa (nog steeds bloot en ongewassen; wat een zalige reuk heeft zo’n kindje) naar mama toe. Michal was eindelijk gehecht en op haar eigen kamertje op de kraamafdeling beland. Daar is Isa ook nog een tijdje bloot bij Michal gelegd waarna we eindelijk met z’n drietjes een beetje bij konden komen van alle heisa en trammelant…

De familie werd op de hoogte gebracht en die stonden niet veel later helemaal in de wolken naast het bed. Saillant detail: Isa Sofie Schrijvers is op Oma Schrijvers’ verjaardag ter wereld gekomen. Dus over een paar jaar eerst de vriendinnetjes met snoepzak naar huis brengen om ’s avonds Oma’s verjaardag te vieren :-)

De rest van de avond stond in het teken van het aanleggen van Isa aan de borst, wat erg goed verliep.
Michal kreeg last van naweeën en mocht EINDELIJK een slokje water drinken. Qua aanleren van papa-vaardigheden beperkte het aanbod zich vandaag tot ‘het op correcte wijze dragen van het kindje’. Ik had al wat meer idyllische activiteiten verwacht zoals het in bad doen en zo. Nu heb ik ook nog geen luier hoeven verschonen, dus ik mag niet klagen !!!

Ik ging om kwart over 10 richting Empel maar ben onderweg 3 keer gestopt om wat vrienden en vriendinnen te bellen. Niet iedereen helaas, anders zat ik nu nog aan de telefoon (en het is inmiddels bijna drie uur ’s nachts). Er moest namelijk nog wat gehobbyed worden aan het geboortekaartje. Maar eerst even verhaal doen bij Annet & Sharon, de wederzijdse buurvrouwen. Die hebben de hele dag in spanning achter het gordijn lopen gluren of het dé dag zou worden. Na een van de lekkerste biertjes ooit zit ik hier nu alleen, zonder de 2 mooiste vrouwen in mijn leven. Wat kan het in het leven toch oneerlijk zijn. Het is 2:52 en ik ben klaarwakker. Ik ben papa. Wow.

Klokslag half negen (als we een klok hadden gehad die lawaai maakt op het halve uur) stond Babypark voor de deur. Met een COMPLETE box: wielen eronder, evenwijdige zijkantjes, helemaal af dus. Het mooiste komt nog: het ding was reeds gemonteerd ! Werd in zijn totale glorie uit de vrachtauto getild. Al met al dus toch heel netjes opgelost.

Hé, hoor ik de oplettende lezer al vragen, nog (steeds) geen nieuws ? Nee dus. Wordt wederom vervolgd, zullen we maar zeggen !

Jaja, alsof we dachten dat het allemaal van een leien dakje zou gaan met onze ‘Box Jumbo blank met wielen’. In boxtrubbels deel 2 werd nog gewag gemaakt van de prima oplossing door Babypark Kesteren (omruilen dat ding, en wel aan huis op woensdag 27/3). Tot dat Michal afgelopen vrijdag een belletje kreeg. ‘ Ja hallo, Babypark hier… uw box is gearriveerd, u ken ‘m af kome halen’. Huh ? Vandaag maar een belletje terug gepleegd en ja hoor, er klopte weer geen moer van. Woensdag omruilen ? Daar wisten ze nix van. Michal hield haar poot stijf en aldus komen ze toch nog morgen langs. Om moe van te worden. Benieuwd of ze er morgenvroeg wél zijn. De eerste die nu nog het woord ‘box’ tegen ons durft te zeggen, nou, laten we zeggen dat we niet voor zijn/haar veiligheid in kunnen staan :-)

Bedklossen. Nu weet ik waarom die dingen zo heten. Eenmaal onder de poten van het bed gemanouvreerd klos je er voortdurend tegenaan. In het bijzonder met je allerkleinste teen. Uitkijken dus. Ander bijkomend nadeel is dat Michal niet meer eigenhandig het bed kan verlaten. We liggen nu ongeveer halfweg het plafond. Waar zijn die klosdingen in hemelsnaam goed voor ? Alleen voor de kraamhulp, dat die er goed bij kan ? Zal wel. Rare jongens, die van de thuiszorg. Daar kwam ook nog eens bij dat het bed 180 graden moest worden gedraaid, want anders pastte het hoofdeinde niet meer onder de bedlampjes. Ja, er is vanavond weer aardig wat gehobbyed bij ons. Maar goed: het bed is nu dus in staat van paraatheid gebracht. Voor de wederom oplettende lezer: we zijn dus nog steeds gewoon thuis! Geen nieuws qua Kindje Schrijvers, alle speculaties van vrienden en familie ten spijt. Wordt vervolgd !

ps: Michal is door die bedklossen nu net de Prinses op de Erwt. Ligt prinsesheerlijk naar Sex & the city te kijken terwijl ik me kostelijk amuseer met het pijnvrij wrijven van mijn rechter kleine teen…

Hèhè, nee niet hier bij ons hoor, maar wel op deze site. Het is geinig om te zien hoe nieuwsgierig men begint te worden naarmate 4 april dichterbij komt ! De bezoekstatistieken laten een stijgende lijn zien de afgelopen dagen. Op dit moment is er echter nog geen reden tot opwindende nieuwtjes. Het wachten is nu op De Grote Naamsverandering van deze site, want u begrijpt natuurlijk ook wel dat Kindje Schrijvers’ Eigen Website binnenkort niet meer als zodanig zal bestaan. Net zoals Kindje zelf zal ook deze site een andere naam krijgen.

De oplettende lezer heeft inmiddels door dat het bijna uitgesloten is dat Kindje Schrijvers op 25 maart ter wereld zal komen. 25 maart is nl. over 1 uur en 50 minuten afgelopen !

Vanochtend vond er weer een ctg-scan plaats. We hadden bijna gezegd ‘kom maar hier met dat ding, we kunnen het nu zo ongeveer wel zelf’ maar dat is ook zo lullig voor het verplegend personeel. Feit is dat we nu enorm bedreven zijn in deze techniek. Verbaasde ik me eerst nog over het feit dat het apparaat door HP werd gemaakt, inmiddels ben ik daar al aan gewend. Ik wilde nog quasi-bijdehand vragen ‘waar zitten hier de control-alt-delete toetsen op’ maar ik wilde me niet direct impopulair maken bij de mensen die je nog moeten gaan helpen in de nabije toekomst… De bloeddruk was vergelijkbaar met die van de 2 eerdere scans, dus alles zag er goed uit. Nog even snel bij Nobrega langs gegaan en onverrichterzake weer naar huis. Een soort snelle check dus.

Over de prachtige asymetrische box die ons is geleverd is goed nieuws te melden: de leverancier komt ‘m heel netjes thuis omruilen. Geen onheilspellende tocht dus over pontjes, door uiterwaarden en langs Flipjes van de Betuwe. Goed zo. Als ze ‘m ook nog effe in elkaar willen zetten zijn wij helemaal tevreden. Wat betreft die andere boxen (die van de belastingaangifte): ik stuur de hele santekraam terug en ik hoor wel wat ik verkeerd heb gedaan. Heb er geen zin meer in. Kan ik de tijd die ik aan de aangifte heb besteed niet aftrekken ?

De bloeddruk van Michal blijft mooi stabiel ergens halverwege de 80. Na wederom een ctg-sessie van een half uur werd in samenspraak met dr. Nobrega de datum geprikt voor De Keizersnee. Besloten werd tot het inleiden van de bevalling tot op een bepaald punt, om daarna de klus te klaren via een keizersnee. Ook hebben we Kindje Schrijvers weer even op de echo mogen zien. En inderdaad, de kont mooi naar beneden.

Niemand krijgt te horen wanneer het gaat gebeuren. Dat vinden we wel zo prettig en voorkomt ook een hoop gestress. Als je op ons ‘telefoonlijstje’ staat hoor je het wel, en anders zie je het hier wel verschijnen !

Morgenvroeg weer naar het ziekenhuis. Eerst weer een ctg-sessie en daarna op naar dr. Nobrega (jaja. de SBS6-bevallingendoktor). Waarschijnlijk weten we morgen wanneer Kindje Schrijvers gaat komen. Spannend dus.